Het is eind oktober, en hoewel er nog mankementen en hinder zijn (vooral mbt linkerbeen en hand), is de spierkracht veel verbeterd en het energiepeil ook. Zelf het all-in weekend in België ging erg goed (en was weer super), zonder dat het slopend voor me was. De ene dag is beter dan de andere, soms meer of minder hinder en pijn, maar al met al is het oke, en m’n revalidatie arts was ook ook tevreden, ha! Over een half jaar krijg ik weer een APK-tje bij haar.

(6 juli) De echte progressie van de begin-herstel & revalidatie periode is nu afgevlakt, wat te verwachten was. Wat er nog verbeteren wil zal moeten blijken, maar helder is (en was) dat het lijf niet meer zal gaan functioneren zoals voorheen. Dus blijven zaken als lopen, bukken en opstaan gehinderd, pijnlijk of ongemakkelijk, en doet de linkerhand het maar half enzovoorts. Er is echter goed genoeg mee te leven en werken, dus, it could be worse…

De situatie is nu (12 juni) zo: er is zeker weer verbetering ten op zichtte van een maand geleden, lieve mensen, eigenlijk zijn er wekelijks kleine verbeteringen gaande. Vandaag had ik mijn laatste revalidatie middag, en al zijn er nog tal van beperkingen, ben ik best tevreden, en het team van begeleiders eveneens.

Onlangs kon ik voor het eerst sinds oktober weer een Drieluik doen, wat heel fijn was, en binnenkort ga ik voor het eerst sinds heel lang weer naar Utrecht voor een satsangmiddag, samen met Kasia want lang autorijden is nog link.

Maar ik kan inmiddels ruim 2 of zelfs 3 kilometer lopen (zonder hulpmiddel), trappen op en af strompelen, al gaat het nog niet heel snel, er komt wat meer kracht terug in de armen, ik kan weer staand kunnen douchen, het gras maaien op de zitmaaier, en wat planten en zaailingen van groenten verpotten in/voor de (groente)tuin, met tuinslangen slepen, stofzuigen en afwassen enzo. Dus! Best goeds zeg maar.

Vanaf begin april ging ik twee maal per week, op maandag en donderdag, naar het revalidatie centrum in Nijmegen, voor krachttraining, de loopgroep, en specifieke individuele fysiotherapie (voor het lopen, gevoel en balans in de benen) en ergotherapie (voor mijn handen). Nu is dat dus klaar.

Ondertussen heb ik laatste tijd nog wat mooie boeken aangeschaft of in bezit gekregen – ik had extra veel tijd om te lezen 🙂 En ik werkte door aan Valse Noten – Boek 2 – Cecile is net begonnen met corrigeren enzo. Koop Boek 1 vast en enjoy yourself!

Anyway, gaat dus best aardig gezien wat ik had/heb…

‘Ziekte Geschiedenis’:

Op woensdag 18 januari j.l. heb ik een operatie ondergaan (neurochirurgie) aan mijn nek i.v.m. ernstig bekneld ruggenmerg door vergroeiingen aan twee nekwervels (partiële dwarslaesie heet het) waardoor ik sterk functie- en gevoelsverlies (en aardig wat pijn) beleefd heb, aan met name het rechter been en de rechterarm en vooral de nek. Ook de linkerarm en het linkerbeen zijn echter suboptimaal. Vanaf begin december zat ik tot de operatie zelfs in een rolstoel, en werd het functieverlies en de pijn bijna per dag erger. Deze situatie is sluipenderwijs ontstaan, maar plots drastisch verergerd in het najaar door twee valpartijen. Maar goed, sinds 21 januari ben ik dus terug thuis en startte een revalidatieperiode die in een ‘geval’ als ik nu ben echter maanden kan dan duren…

Mijn humeur is en was trouwens meestal prima 🙂 – Dramatiseren is immers niet echt mijn ding, al verrek ik soms van de pijn als ik teveel doe, maar ik kan meer dan iemand die helemaal geen armen en benen heeft, right? En ik kan immers nog steeds lezen, m’n hersens werken nog prima, kan zelf m’n kont afvegen en koffie zetten (maar niet tegelijkertijd), naar de vogels kijken in de tuin, op de hond mopperen (of ‘m knuffelen), netflixen en af en toe wat schrijven (om rustig aan Valse noten – Boek 2 af te ronden in dit herstel-jaar), al gaat ook dat lastig met die rare, licht gehandicapte handen van me. Plus ik kan met Kasia kletsen enzo, en nu met de rollator ipv met de rolstoel samen met haar boodschappen doen, wat nu geldt als een uitje (waarna ik bekaf ben). En thuis kan ik vanaf de 4e februari al veel rondrommelen met de wandelstok af, ipv met de rollator. Fijn. Dus: it could be worse, right?

(Voor Kasia best veel gedoe natuurlijk, maar tot nu toe gaat het allemaal, en gelukkig nam ze ook wat vrij – al was dat eigenlijk voor iets anders bedoeld -, en werkt dus minder dan voorheen. Ben haar dankbaar uiteraard!)

(Ik snap trouwens, nogmaals, jullie betrokkenheid en ben er blij mee en dankbaar voor, zoals gezegd, maar stuur me liever niet allemaal een mailtje, oké? Thanx.)

DANK!!!

Met dit berichtje wil ik ook graag even heel hartelijk de donateurs bedanken die zo genereus, naar vermogen en zo spontaan hebben bijgedragen. Ontzettend bedankt allemaal! De support die op gang kwam toen jullie doorkregen dat ik eigenlijk niks meer kon raakt me enorm. Was er zo blij mee dat ik mezelf vandaag (de 9de februari) een mooie wandelstok cadeau heb gedaan 🙂 ! Dank jullie ook voor de bloemen, boeken, en kaartjes uiteraard. Keilief zijn jullie!

Hier zijn de opnamen van de satsang van 6 november j.l. – check de playlists op m’n kanaal eens om de rest te zien, of bijvoorbeeld de ruime serie opnamen van Drieluiken – die geloof ik niet meteen in beeld staan maar veel goeie satsangs bevatten!

h

“Valse noten”, mijn nieuwste boek, nu ook als e-book beschikbaar!