Kleine update(s) over mijn fysieke toestand na de operatie… + Dank!

De situatie is nu (20 mei) zo: er is zeker weer verbetering ten op zichtte van een maand geleden, lieve mensen, eigenlijk zijn er wekelijks kleine verbeteringen gaande. Onlangs voor het eerst sinds november weer een satsangmiddag en een Drieluik kunnen doen, wat heel fijn was. De revalidatie is nu echt op stoom gekomen, en werkt, en het lijf is nog aan het genezen, nog een maandje en dan word ik vrijgelaten 🙂 Kortom het gaat best aardig en de goede kant op.

Ik kan inmiddels ruim 3 kilometer lopen (zonder hulpmiddel), trappen op en af strompelen, al gaat het niet heel snel, er komt kracht terug in de armen, kan weer staand kunnen douchen, het gras maaien op de zitmaaier, en wat wat planten en zaailingen van groenten verpotten in/voor de (groente)tuin enzovoorts, en kan weer stofzuigen. Dus! Best goed.

Vanaf begin april ging ik twee maal per week, op maandag en donderdag, naar het revalidatie centrum in Nijmegen, voor krachttraining, de loopgroep, en specifieke individuele fysio- en ergotherapie. Nu (vanaf 15 mei) nog een maand revalideren met begeleiding (een dag per week) en dan moet ik het verder zelf kunnen, met alle tips en oefeningen. We richten ons nu nog vooral op beweeglijkheid/flexibiliteit en evenwicht qua lopen, plus de functies van de linkerhand, en een beetje op kracht.

Vanaf half maart doe ik ook af en toe weer een sessie al is dat voorlopig maximaal 1 persoon per dag, en niet meer dan 3 of 4 per week. Niet allemaal tegelijk mailen dus, en ik weet nog niet wanneer ik weer 2 mensen per dag kan ontvangen.

Ondertussen heb ik laatste tijd nog wat mooie boeken aangeschaft of in bezit gekregen – die waar ik echt super blij mee ben is die van Friedrich Nietzsche – Dat alles ben ik – zijn gedichten in een heel mooie dubbeltalige uitgave! ThanX. De rare nieuwe Houellebecq (Vernietigen) was ook gaaf om te lezen, en vanwege een tip las ik de roman The Help van Kathryn Stockett en die is geweldig. Ook bijzonder mooi vond ik The sorrows of an American en Blinddoek van Siri Hustvedt, een paar romans van haar man Paul Auster (The Brooklyn Follies, De New York Trilogie en de dikke pil 4321 – die ik nu lees) & het boek Vaderland van Fernando Aramburo is ook een prachtroman (over twee families in Spanje ten tijde van de ETA, dit boek is veel beter dan z’n recent gepubliceerde Het tellen der dagen). Ook genoot ik enorm van de biografie van Barry Miles over Frank Zappa. Minder aangename maar wel leerzame werken die ik las waren bijvoorbeeld: Hags – The Demonisation of Middle-aged Women van Victoria Smith en Men Who Hate Women van Laura Bates aangaande de toename van misogyne tendensen in het Westen en Bloodbath Nation van Paul Auster & Spencer Ostrander, over de mass shootings in de V.S en Hella Rottenberg’ s boek – Z – Hoe Poetin Rusland weer groot wilde maken. Thom Hoffman’ s dikke pil – vol moois en schokkends over (Nederlanders in) Indonesië (Indië, betovering en desillusie) en het boek van Mattias Desmet (De psychologie van totalitarisme), moeten nog uitgelezen worden…
We kijken ook met grote interesse naar de even mooie en menselijke als akelige docu-serie Langs de nieuwe Zijderoute – De sheriff en de bankier – van Jelle Brandt Corstius & Ruben Terlou – over Centraal-Azië en de invloed van Rusland en China aldaar. Watch & learn.

Bovendien hebben Kasia en ik de afgelopen twee maanden alle elf seizoenen van The Walking Dead gekeken – heerlijke serie, wat ons betreft (ik kende het grootste deel al – maar genoot opnieuw), ook tijdens een weekie Midden-Limburg eind maart, dat ik ons (of haar) dankzij een grote donatie cadeau deed. En ik bak brood, met een broodbakmachine – leuk en lekker. Weet je dat ook weer 🙂

‘Ziekte Geschiedenis’:

Op woensdag 18 januari j.l. heb ik een operatie ondergaan (neurochirurgie) aan mijn nek i.v.m. ernstig bekneld ruggenmerg door vergroeiingen aan twee nekwervels (partiële dwarslaesie heet het) waardoor ik sterk functie- en gevoelsverlies (en aardig wat pijn) beleefd heb, aan met name het rechter been en de rechterarm en vooral de nek. Ook de linkerarm en het linkerbeen zijn echter suboptimaal. Vanaf begin december zat ik tot de operatie zelfs in een rolstoel, en werd het functieverlies en de pijn bijna per dag erger. Deze situatie is sluipenderwijs ontstaan, maar plots drastisch verergerd in het najaar door twee valpartijen. Maar goed, sinds 21 januari ben ik dus terug thuis en startte een revalidatieperiode die in een ‘geval’ als ik nu ben echter maanden kan dan duren…

Net na de operatie op 18 januari j.l. – ik had al snel weer praatjes zegt Kasia, ze kon het personeel en mij al horen lachen op de gang toen ik – nog half stoned van de narcose – de verkoeverkamer werd uitgerold… De foto door Kasia gemaakt, eigenlijk vooral voor mijn bezorgde dochters.

Weer leren lopen, en dat op mijn leeftijd. Foto van 20 januari…

Mijn humeur is trouwens meestal prima 🙂 – Dramatiseren is immers niet echt mijn ding, al verrek ik soms van de pijn als ik teveel doe, maar ik kan meer dan iemand die helemaal geen armen en benen heeft, right? En ik kan immers nog steeds lezen, m’n hersens werken nog prima, kan zelf m’n kont afvegen en koffie zetten (maar niet tegelijkertijd), naar de vogels kijken in de tuin, op de hond mopperen (of ‘m knuffelen), netflixen en af en toe wat schrijven (om rustig aan Valse noten – Boek 2 af te ronden in dit herstel-jaar), al gaat ook dat lastig met die rare, licht gehandicapte handen van me. Plus ik kan met Kasia kletsen enzo, en nu met de rollator ipv met de rolstoel samen met haar boodschappen doen, wat nu geldt als een uitje (waarna ik bekaf ben). En thuis kan ik vanaf de 4e februari al veel rondrommelen met de wandelstok af, ipv met de rollator. Fijn. Dus: it could be worse, right?

(Voor Kasia best veel gedoe natuurlijk, maar tot nu toe gaat het allemaal, en gelukkig nam ze ook wat vrij – al was dat eigenlijk voor iets anders bedoeld -, en werkt dus minder dan voorheen. Ben haar dankbaar uiteraard!)

(Ik snap trouwens, nogmaals, jullie betrokkenheid en ben er blij mee en dankbaar voor, zoals gezegd, maar stuur me liever niet allemaal een mailtje, oké? Thanx.)

DANK!!!

Met dit berichtje wil ik ook graag even heel hartelijk de donateurs bedanken die zo genereus, naar vermogen en zo spontaan hebben bijgedragen. Ontzettend bedankt allemaal! De support die op gang kwam toen jullie doorkregen dat ik eigenlijk niks meer kon raakt me enorm. Was er zo blij mee dat ik mezelf vandaag (de 9de februari) een mooie wandelstok cadeau heb gedaan 🙂 ! Dank jullie ook voor de bloemen, boeken, en kaartjes uiteraard. Keilief zijn jullie!

Hier zijn de opnamen van de satsang van 6 november j.l. – check de playlists op m’n kanaal eens om de rest te zien, of bijvoorbeeld de ruime serie opnamen van Drieluiken – die geloof ik niet meteen in beeld staan maar veel goeie satsangs bevatten!

Philo Hermans doet overigens drie bijeenkomsten in februari/maart! Dus da’s ook mooi!