Aan de leiband, of je eigen pad? Lees deze voor De Tao van Hans

En het is best wonderlijk dat er alweer een boek van me is, want Een handvol scherven is nog maar net in januari verschenen.

Anyway. Zoals bekend ben ik de laatste paar jaar weer van allerlei aan het lezen, en het schrijven naar aanleiding van wat gelezen wordt gaat vanzelf. Dus is een enorme hoeveelheid stukken geschreven – en gecorrigeerd – voor wat m’n 11e boek is geworden, dat zeker de helft meer tekst bevat als mijn laatste uitgaven. Derhalve hebben de het lettertype een tikkie minder groot gemaakt dan de laatste boeken – ongeveer zoals de heruitgave van De vreugde van verlichting – zodat het boek de 250 pagina’s niet overschrijdt, want hoe dikker hoe duurder, en te duur, dat hoeft niet.

De werktitel zoals die zich aandiende is Filosofische fragmenten – over werkelijke individualiteit, Friedrich Nietzsche en andere zaken. Dit is nu de sub-titel geworden en deze is ontstaan omdat er vrij veel filosofie, maatschappij kritiek en biografieën over of boeken van allerlei denkers gelezen wordt, en de stukjes zoals gezegd voor een groot deel gaan over wat ik lees, en wat daarover opkomt. Het is dus niet perse een advaita boek. Een beetje nadruk ligt op mijn teruggekeerde vriend Nietzsche, maar uiteraard komen ook tal van andere figuren, zienswijzen en ingevingen voorbij (lieden als Spinoza, Schopenhauer, Bowie, Sloterdijk, Boudry, de Waal, Peterson, Harari, Schiller, De la Rochefoucauld, Heidegger, Krishnamurti, Snyder, Voltaire, Rousseau, Feyerabend, Achterhuis en Castaneda bijvoorbeeld). Hoe dan ook heerlijk dat Friedrich er weer is, en ook heel fijn dat die andere denkers/schrijvers en perspectieven weer voorbij komen en me prikkelen wat te delen vanuit mijn perspectieven. In wezen gaat het boek vooral over werkelijke individualiteit ofwel Volwassenheid. Maar ook over economie & economisme, ecologie, globalisering, ideologie, wat ‘winst’ is, over sociale druk, (non-)conformisme, moraal, illusies, religie, (vrees voor) eigenheid, postmodernisme, vrijheid en beperking, je ‘ziel’ verkopen, competitie en competentie, the big five personality traits, beeldvorming en andere zaken… en over leren denken ofwel je hersens gebruiken.

Een van de kern teksten uit dit boek heb ik reeds op de site gepost, zie: Aan de leiband op je ‘eigen’ pad, zie onderaan voor een link.

Eerste reviews op Bol.com

(Schrijf er ook een alsjeblieft, fijn voor anderen en voor mij):

J.M.
“Hans” vindt zichzelf opnieuw uit
Lees verder
Ik volg Hans Laurentius al meerdere jaren. Daarbij is het lezen van zijn – eerdere – boeken een belangrijk onderdeel om jezelf op een directe en amusante manier te laten meenemen in non-dualiteit. Met dit nieuwste boek maakt Hans een duidelijke stijlbreuk met zijn eerder verschenen trilogie. Zijn schrijven wordt met de jaren meer erudiet. Maar om deze keer zijn boodschap over te brengen heeft hij zich volledig laten inspireren door zijn oude vrienden. Schopenhauer en Nietzsche. Vooral via de werken van Nietzsche laat Hans zich verleiden om een andere ingang aan te bieden aan mensen die geïnteresseerd zijn in non-dualiteit. Hij doet dit naar mijn idee meesterlijk. Hij mixt zijn eigen directe, confronterende, maar zo eerlijk schrijven met de invloed van “de man met de hamer.” Gevaarlijk voor wie dacht dat verlichting zonder pijntjes kan. Hans en Nietzsche, twee vrienden, dubbele EHBO, driedubbele Rozengeur & Prikkeldraad.
L.V.
Kakefonie [sic] van geestvoedende en ego-ontwrichtende teksten
Lees verder
Het nieuwste boek van Hans Laurentius heeft een heel nieuwe approach. De lezer wordt meegenomen in een dionysische dans van vlijmscherpe, meedogenloos eerlijke observaties van de “moderne mens”, diepe teachings (parels tussen de tekst) en onwaarschijnlijk geestige uitspattingen. Inderdaad is het een boek voor de eenling die zich niet conformeert aan de kuddementaliteit, burgerlijk politiek correcte moraal en vernietigende ego-spekkende sociale menslievendheid. Hilarisch, geest-voedend, goudeerlijk, scherper dan een Stanley mes. Ik zeg: LEES ALLEN!!
H.K.
To stand tremendously alone
Lees verder
Het nieuwe boek van Hans is een must read. Omdat het zijn inzichten koppelt aan een waaier aan andere, vaak historische figuren zoals in de recensies hierboven al beschreven. Ik noem hen bewust niet filosoof, denker of wat dan ook, omdat de kern is dat het mensen zijn die keihard hun eigen weg kiezen. Laten we zeggen ‘vrije geesten’ met uitspraken als ‘De nobele ziel heeft eerbied voor zichzelf’ (Nietzsche) ‘You have to stand tremendously alone’ (Krishnamurti), ‘de krijger is alleen gebonden aan de oneindigheid’ (Castaneda) To name but a few. De lezer bevindt zich kortom in goed, confronterend gezelschap en gaat zijn levensangst rechtstreeks onder ogen komen, als hij tenminste niet inmiddels de benen heeft genomen. Niets staat hier vast, geen enkel gezichtspunt leidt tot een ultieme conclusie, want nooit komt ‘het worden’ tot stilstand. Kortom, een boek om langzaam tot je te nemen en vooral te herlezen. Het is een feest van herkenning voor mensen die zich eerder hebben verdiept in het werk van de mensen die Hans allemaal voorbij laat komen, maarrrrrr je wordt daarbij stevig uitgedaagd tot zelfreflectie. Als troost biedt hij je en passant een keur aan nieuwe leeservaringen, muziekervaringen en kijkervaringen aan. Je zou kunnen zeggen: ‘to stand tremendously alone’ betekent ook ruimte om onder meer goede boeken te lezen!

Nog even dit, voordat je je gaat ergeren: Dr. Taede A. Smedes van de NDB noemt m’n boek, op de Bol-pagina, een ‘ego-document’. Dat is niet beledigend bedoelt, maar staat simpelweg voor zaken als autobiografieën en andere geschriften waarin iemand een persoonlijke getuigenis aflegt. Het is dus geen kwalificatie maar een categorisering. Dat de goede man het boek verder o.a. mopperig noemt, komt wellicht door een gebrek aan humor of ironisch vermogen, en dat hij denkt dat ik als therapeut werkzaam ben is niet echt juist, maar goed, het schijnt positief te zijn dat m’n boek door de NDB is besproken, want dat zou betekenen dat bibliotheken hem wel zouden willen inkopen… En misschien heeft ie wel gelijk? Anyway… Gelukkig laat ie ook het woord eigenzinnig nog vallen… Ik wilde in elk geval maar even zeggen: laat je niet opwinden door dit beetje magere geval van recensie, oke? Verder kan ik het niet helpen, maar moest ik toch naar aanleiding van zijn review een beetje aan Drs. Bergman (of was het Bergsma) denken van het Ministerie van Unieke Zaken…

Ja, ik doe mee!